Σήμερα μιλήσαμε για τους Ελλανοδίκες τις ποινές αλλα και τις τιμές/ βραβεία των αθλητών. Το τρίτο μέρος της σειράς των βίντεο με τίτλο “ Αρχαία Ολυμπία, Ίλυδα και Ολυμπιακοί αγώνες” εκτός από τα αγωνίσματα μας δείχνει και τον τρόπο με τον οποίο επιβραβεύονταν οι νικητές αλλά και το ρόλο των ελλανοδικών.
Δώστε έμφαση στο οτι η σημασία των αγώνων ήταν ο “ΚΑΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ” ( το ευ αγωνίζεσθαι).
Στη συνέχεια, κάναμε πράξεις πρόσθεσης χρησιμοποιώντας ένα πλαστικοποιημένο στεφάνι ελιάς που ετοίμασα αλλά και τα αριθμοβότσαλά μου.
Τα προνήπια αρχικά έβαλαν σε μία σειρά τους αριθμούς από το 1-10 (είχα και το “0” αλλά έσπασε).
Ο ελλανοδίκης (δλδ, εγώ:) έκρινε αν το αποτέλεσμα κάθε φορά ήταν σωστό. Τα νήπια, στη συνέχεια, έκαναν απλές πράξεις πρόσθεσης. Σημειώστε εδώ, οτι αυτή είναι η τρίτη φορά που προσεγγίζουμε την πρόσθεση. Έχει προηγηθεί καταννόηση της έννοιας “ισόποσο” και “προσθέτω” με ψυχοκινητικό παιχνίδι και εισαγωγή των συμβόλων “=” και “+” και απλές πράξεις πρόσθεσης με αντικείμενα πριν τη σημερινή δραστηριότητα. Στις δραστηριότητες αυτές μην αφήνετε το “0” απέξω. Ξέρω οτι μερικά παιδιά δεν καταννοούν εύκολα την έννοια του “τίποτα” σε μια αριθμητική σχέση ωστόσο έχει ενδιαφέρον να το δουλέψετε γιατί κάποια παιδιά μπορεί να είναι έτοιμα να το καταλάβουν.
Επίσης, κάναμε και την ακόλουθη δραστηριότητα,
(προνήπια) (νήπια)
Και τώρα πάρτε το καφεδάκι σας να σας πω τον πόνο μου. Είχα, που λέτε, από μικρή μία φυσική κλίση στη λογοτεχνία, το λόγο και γενικά αυτό που λέμε, γλώσσα. Ωστόσο το σχολικό σύστημα με είχε πείσει οτι είμαι τουλάχιστον “ανεπίδεκτη μαθήσεως” στα μαθηματικά. Κάποτε, λοιπόν, μία δασκάλα στην πρώτη ή δευτέρα δημοτικού μας μάθαινε τις δεκάδες 10-20-30 κτλ. Πανεύκολη ενότητα, έκανα όλες τις ασκήσεις σωστά;) Κάποια στιγμή, λοιπόν, με ρώτησε: “Ποιός αριθμός είναι πριν το 20;”
“Το 10!” της απάντησα σίγουρη για την επιτυχία μου.
“Λάθος” μου λέει. Μπά, δεν θα κατάλαβα καλά, σκέφτηκα. Με ξαναρωτάει, ξανά τα ίδια.
“Παιδάκι μου, ανάμεσα στο 10 και το 20 δεν υπάρχουν άλλοι αριθμοί;”
“Όχι” απαντάω.
Σκέφτομαι, λοιπόν, ή αυτή χάνει λάδια ή πάει να με τρελλάνει.
Απάντησή της συνοδευόμενη από ειρωνικό χαμόγελο τύπου “τράβα παιδάκι μου να γράψεις καμιά έκθεση καλύτερα”: “ Καλά το 19 δεν είναι πριν το 20;”
Έμεινα παγωτό! Ένιωσα οτι με δούλευε. Όταν μαθαίνεις επί τρεις μέρες για τις δεκάδες και κάνεις πράξεις ποιά είναι η μονάδα μέτρησης αν όχι η δεκάδα; Το δικό μου, μή μαθηματικό μυαλό είχε αυτό σαν δεδομένο. Εκείνη ως εκπαιδευτικός πολύ σωστά έκανε να μου θέσει ως προβληματισμό ένα ακόμα δεδομένο για να με ιντριγκάρει. Η αντίδρασή της, όμως, έδειξε οτι δεν είχε καταλάβει τον δικό μου τρόπο σκέψης ώστε να με οδηγήσει στη σωστή απάντηση. Αυτή την απάντηση σας πληροφορώ οτι την αποκωδικοποίησα διδακτικά μόλις πριν τρία χρόνια. Τόσο μου πήρε να καταλάβω οτι εκείνη δεν προσέγγισε το θέμα σωστά ως εκπαιδευτικός και οτι δεν ήταν δικό μου το λάθος Και απέτυχε στη διδασκαλία της και με έκανε να πιστεύω οτι στα μαθηματικά δεν μπορώ να τα καταφέρω, πράγμα που έφτασα στο λύκειο για να το ξεπεράσω. Ναι, τότε συνάντησα τον πρώτο εκπαιδευτικό που με έκανε να πιστέψω οτι τα μαθηματικά είναι σαν ένα άγνωστο κείμενο αρχαιοελληνικό. Αφού μπορώ να μεταφράσω αυτό, μπορώ να κάνω και μαθηματικά.
Άρα ένα έχω να πώ. Όλοι οι άνθρωποι δεν σκέφτονται (ευτυχώς) με τον ίδιο τρόπο. Η κλίση είναι σαφώς κάτι οφθαλμοφανές όμως τα μαθηματικά είναι μια παγκόσμια γλώσσα που όλοι μπορούν να μάθουν εαν ο δάσκαλος έχει γνώσεις, ταλέντο, μεράκι και αγαπάει το μαθητή του.
Keep walking xxx