Η γλυπτική είναι μια τέχνη που στο μυαλό των νηπίων συνδυάζεται κυρίως με την πέτρα και το μάρμαρο. Έτσι σήμερα θέλοντας να το ανατρέψουμε αυτό, μιλήσαμε για τα υλικά κατασκευής ενός γλυπτού. Έδωσα στα παιδιά εικόνες διάφορων γλυπτών και υλικών και ζητούσα από τα προνήπια να βρίσκουν το υλικό κατασκευής του γλυπτού και από τα νήπια να γράφουν τη λέξη αυτού του υλικού δίπλα στην εικόνα.
Κάθε φορά ζητούσα από τα παιδιά να μου πουν το επίθετο που προσδιορίζει το υλικό κατασκευής του γλυπτού, π.χ ξύλινο, το οποίο έγραφα σε ένα χαρτί. Μόλις τελειώσαμε την δραστηριότητα ζήτησα από τα παιδιά να παρατηρήσουν τις λέξεις που έγραψα στο χαρτί και να μου που αν έβλεπαν κάποιες ομοιότητες στη γραφή τους. Έτσι, χωρίσαμε τις λέξεις σε δύο ομάδες ανάλογα με την κατάληξή τους και προσπαθήσαμε να βρούμε και άλλες λέξεις με παρόμοια κατάληξη. Διαπιστώσαμε οτι οι λέξεις με τέτοιες καταλήξεις συνήθως περιγράφουν το υλικό από το οποίο είναι φτιάγμένο ένα αντικείμενο.
Μετά έδωσα στα παιδιά διάφορα υλικά (ξύλα, πέτρες, φελιζόλ, σύρματα πίπας, κουμπιά) και του ζήτησα να φτιάξουν ένα γλυπτό χρησιμοποιώντας όσα απο αυτά ήθελαν.
Και να τι έφτιαξαν:)
Για να κλείσουμε το θέμα των γλυπτών σήμερα δεν θα μπορούσαμε να μην μιλήσουμε για την καταστροφή κάποιων από αυτά στους δημόσιους χώρους. Είδαμε εικόνες,
περιγράψαμε τι δεν μας αρέσει και γιατί, σκεφτήκαμε ποιος είναι ο σκοπός της έκθεσης γλυπτών σε δημόσιους χώρους αλλά και πως θα αντιδρούσαμε στην περίπτωση που βλέπαμε να γίνεται κάτι τέτοιο μπροστά στα μάτια μας. Μετά παρακολουθήσαμε ένα αστείο βίντεο που δείχνει τα πράγματα και από τη μεριά του γλυπτού, αφού μπορεί να είναι άψυχο όμως στη φαντασία και το μυαλό του καθένα μας ζωντανεύει!
Τα γλυπτά στους δημόσιους χώρους είναι κομμάτια της ζωής και της καθημερινότητάς μας. Είναι σημεία αναφοράς στιγμών μας. Όποιος σέβεται το χώρο που ζει, σέβεται πρώτα τον εαυτό του. Ρωτήστε τον Πουλόπουλο, αμα δεν με πιστεύετε:).
Keep walking xxx