Μύθοι και θρύλοι για τους σεισμούς

           Αυτήν την εβδομάδα θα μάθουμε για το φαινόμενο του σεισμού. Σήμερα κάναμε μια προσπάθεια να καταννοήσουμε πως δημιουργούνται οι σεισμοί αφού πρώτα γνωρίσαμε τον πλανήτη μας και πως είναι φτιαγμένος. Τα παιδιά έκαναν τις υποθέσεις τους και μετά είδαμε εικόνες του εσωτερικού της Γης. Όμως πιο αποτελεσματική για την προσέγγιση του θέματος στάθηκε η πλαστελίνη. Με διάφορα χρώματα, αναπαράγαμε τη δομή της, ξεκινώντας από το κέντρο και φτάνοντας μέχρι τις τεκτονικές πλάκες πάνω στις οποίες βρίσκονται οι θάλασσες και η ξηρά.

Επισημάναμε οτι μόνο οι τεκτονικές πλάκες και ο πυρήνας της Γης είναι σκληρά . Τα υπόλοιπα μέρη μοιάζουν με λάβα (ρευστά) και άρα κινούνται συνεχώς. Για να το οπτικοποιήσω έβαλα σε ένα μπωλ κομμάτια από φελιζόλ να επιπλέουν πάνω σε πορτοκαλί νερό (λάβα;) και είπα στα παιδιά να φανταστούν πως κάπως έτσι επιπλέουν οι τεκτονικές πλάκες πάνω στον μανδύα.

 

Μερικές φορές οι πλάκες συγκρούονται μεταξύ τους και άλλοτε πάλι απομακρύνονται προκαλώντας  ένα δυνατό κούνημα, το σεισμό.

Μάλιστα, στα παλιά χρόνια οι άνθρωποι επειδή δεν μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί τρέμει η Γη είχαν φτιάξει με την φαντασία τους διάφορες ιστορίες.

                                         (Παράθυρο, Τεύχος 70)

Εμείς αφού διαβάσαμε τις πέντε πρώτες και βρήκαμε τις χώρες στον χάρτη,

χωριστήκαμε σε ομάδες και ζωγραφίσαμε την κάθε ιστορία. Τα προνήπια της ομάδας σχεδίασαν, ζωγράφισαν και έκοψαν τη Γη  σε μια πρώτη γνωριμία με τον κύκλο.

Τα νήπια ζωγράφισαν τους ήρωες του μύθου της ομάδας τους. Στο τέλος, τα συνθέσαμε όλα μαζί και τα συμπληρώσαμε στον χάρτη μας. Ρωτήστε τα παιδιά γιατί νομίζουν οτι αυτές οι χώρες κυρίως έπλασαν μύθους για τους σεισμούς και όχι άλλες; Γιατί πιστεύουν οτι αυτές έχουν συχνότερα σεισμούς;

Λίγο πριν τελειώσει η μέρα μας αναφερθήκαμε στην αγάπη των αρχαίων Ελλήνων για τους μύθους και στην ύπαρξη ενός άλλου μύθου για τους σεισμούς που μιλάει για τον αρχηγό των γιγάντων, τον Εγκέλαδο. Αφού έγινε η εξιστόρηση, τους έδειξα τον γνωστό Εγκέλαδο του Ορνεράκη με το φοβερό του ρόπαλο.

Με αυτό σαν αφορμή παίξαμε ένα παιχνίδι ρυθμικής αναγνώρισης: “το ρόπαλο του Εγκέλαδου”. Τα παιδιά κάθονται σε κύκλο και για όση ώρα παίξει η μουσική ή χτυπάει η νηπιαγωγός το ταμπουρίνο, το ρόπαλο (μπαστούνι, μαγκούρα, πλαστικό ρόπαλο) γυρνάει από χέρι σε χέρι. Με το σταμάτημα της μουσικής το παιδί που κρατάει το ρόπαλο γίνεται Εγκέλαδος και χτυπάει το ρόπαλο στη Γη (προκαλεί σεισμό) αντιγράφοντας τον ρυθμό που παίζει η νηπιαγωγός στο ταμπουρίνο.

Αυτά για σήμερα. Καλή εβδομάδα και Keep walking xxx