Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Καλό καλοκαίρι!

       Πολύς καιρός πέρασε μέχρι να τα πούμε…το ξέρω. Αυτή την ενότητα για τα μεταφορικά μέσα δεν αξιώθηκα να την αναρτήσω μέχρι το τέλος. Όμως, έπρεπε να σταματήσω γιατί το “ποτήρι μου” δεν χωρούσε άλλο. Ένα μικρό pause, για να να δω τα πράγματα (τα εκπαιδευτικά) σαν θεατής χρειαζόμουν. Για να μπορώ να τα κρίνω και να αποφασίσω  ποιο θα είναι το βάδισμά μου και ποια η πατημασιά που θέλω να αφήσει πίσω του.
Φυσικά και κατέληξα και με βοήθησαν σε αυτό ο γιος μου και φιλοσοφία αυτού του τόπου. Οι Έλληνες ποτέ δεν τεμάχισαν την ανθρώπινη δημιουργικότητα και γνώση για να την βάλουν σε κουτάκια. Ελεύθεροι παρατήρησαν τον κόσμο γύρω τους και άφησαν την έμφυτη περιέργειά τους να κάνει αυτό που ξέρει καλά να κάνει: να βρει απαντήσεις. Αλλά και όπου στον πλανήτη δόθηκαν απαντήσεις σε πάγια ανθρώπινα ερωτήματα, η διαδικασία ήταν η ίδια. Η ανθρώπινη φύση, βλέπετε, είναι ίδια σε  όλες τις χώρες. Κλαίει, γελάει και φοβάται με τα ίδια πράγματα, ερωτεύεται και ονειροπολεί την ώρα της δουλειάς, προτιμάει τις διακοπές από την εργασία, έχει την ανάγκη των άλλων για να αυτοπροσδιοριστεί, προτιμάει την ελευθερία από τον κανόνα. Τι αλλάζει λοιπόν; Μα φυσικά το πλαίσιο.
Οι κοινωνίες έβαλαν αρχικά κανόνες για να μπορέσουν να περιορίσουν τα ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου και να μπορέσουν να εξελιχθούν. Έτσι, άρχισαν να χτίζονται οι πρώτοι τοίχοι, με την βοήθεια κυρίως των θρησκειών, για να “συμμαζεύεται” η μάζα στα δέοντα. Η ανάπτυξη, όμως, της παιδείας σε πολιτισμούς όπως ο αρχαίος ελληνικός έστειλε το μπαλάκι στον άνθρωπο. Του έμαθε πως μέσα από την γνώση των πραγμάτων μπορεί μόνος τους να διαχειριστεί την ελευθερία του σοφά αρκεί να μην ξεχνάει το μέτρο. Έτσι ο άνθρωπος απέκτησε σκέψη και φωνή. Όμως αυτά τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά ποτέ στην ιστορία δεν ήταν αρεστά σε ηγετίσκους, βασιλιάδες, δικτάτορες, Μήδες και λοιπούς εξουσιομανείς ψυχάκηδες. Έτσι, άρχισαν να χτίζουν κουτιά για να τα περιορίσουν. Ποια είναι αυτά, τα ξέρετε.
Και φτάσαμε στις μέρες μας, όπου πια το κουτί έχει πάρει τις διαστάσεις ενός κουμπιού από το πληκτρολόγιο του υπολογιστή. Εκεί μέσα θέλουν να χωρέσουν τα παιδιά μας, ώστε πατώντας το να εκτελείται η εντολή πάραυτα! Ασφυξία.
Όταν ξεκίνησε αυτή η κρίση σπεύσαμε να κατηγορήσουμε την προηγούμενη γενιά για την κατάντια μας. Λοιπόν, η προηγούμενη γενιά μας κατέστρεψε. Εμείς τι θα κάνουμε με την επόμενη; Έχουμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι για να αξιολογήσει ο καθένας τη συνείδησή του και να αποφανθεί. Τον Σεπτέμβρη θα κληθούμε για άλλη μια φορά να κοιτάξουμε το “μέλλον” στα μάτια και ίσως αυτή να είναι η πιο καθοριστική. Γιατί οι σχεδιασμοί μπορεί να έχουν γίνει, όμως ΕΜΑΣ ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΕ;;
Νιώθοντας ακόμα, μεγάλη υπερηφάνεια που ανήκω στο επαιδευτικό δυναμικό αυτής της χώρας θέλω να σας ευχαριστήσω για άλλη μια χρονιά για την βοήθεια και την έμπνευση που μου προσφέρατε. Εύχομαι σε όλους σας ένα καλό καλοκαίρι!
Και για να μην ξεχνιόμαστε…
Τι νιώθουμε που είναι η Ελλάδα στους 16 του Μουντιάλ;;;;  Fireworks babyyyyyy, fireworkssssss….από τους καλύτερους για φέτος στον κόσμο που είναι και αυτοί, ω! του θαύματος! Έλληνες;)
Σας φιλώ, Keep walking ;)

5 σχόλια:

  1. Έχεις τόσο δίκιο... Σαν συναδέλφισσα δασκάλα θα ενισχύσω τις ανησυχίες και τις σκέψεις σου... Ούτε εγώ μπορώ να βάλω τη σκέψη μου και τη δουλειά μου σε κουτάκια, όπως και δεν μπορώ να αποδεκτώ τα κουτάκια αξιολόγησης (βαθμολογίας) στο Δημοτικό, για να μην πω και παραπάνω... Η προσχολική και πρωτοσχολική εκπαίδευση δε χρειάζεται αξιολογικό σύστημα με τη μορφή που υπάρχει και με αυτή που θέλουν να εφαρμόσουν από το Σεπτέμβρη. Χρειάζονται ανθρώπους απελευθερωμένους από τέτοια δεσμά, με μεράκι και αγάπη για αυτή τη δουλειά, ώστε να μπορέσουν να δείξουν και στα παιδιά πως η ζωή είναι όμορφη όταν συνεργάζεσαι, όταν μαθαίνεις μέσα από το παιχνίδι ό,τι σου είναι αναγκαίο και σε ενδιαφέρει, όταν δημιουργείς για το καλό όλων. Εύχομαι κι εγώ Καλό Καλοκαίρι σε όλους και καλή ξεκούραση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τον Σεπτέμβρη θα είματε πάλι εδώ...πιο αποφασιστικά:) Σε φιλώ Δημητρούλα!

      Διαγραφή
  2. Καλό καλοκαίρι, Μυρτώ. Σ'ευχαριστούμε για την πολύτιμη δουλειά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ετσι ακριβως, συναδέλφισα! βαλθηκαν να μας κλέψουν τη χαρα, τη δημιουργικοτητα, την φαντασία την ορεξή μας! βλέπω το σχολειο να αλλαζει χρονια τη χρονιά (δυστυχως και αρκετους συναδέλφους μαζι του).
    δε φοβαμαι μην βρουν την αφορμή να μας διώξουν καποια στιγμη ως μη επαρκείς, τρέμω όμως στη σκέψη ότι μπορει να καταντήσουν έτσι το σχολέιο που δε θα αντέχουμε εμεις να δουλευουμε άλλο...
    ας σκεφτομαστε αισιοδοξα! δε θα αφησουμε να τους περάσει!!!!
    να σαι καλα! καλη σχολικη χρονια με λίγες "φουρτουνες" και πολλή δημιουργικοτητα και φαντασια , που φυσικα δε σου λείπε!!!
    Σταυρουλα Τ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σταυρούλα μου σε χαιρετώ. Εννοείται πως έτσι θέλουν να το καταντήσουν ώστε να φτάσεις να "τικάρεις" εκείνο το μαγικό κουτάκι στο Σκουλήκι (Myschool) που γράφει "Παραιτούμαι". Εννοείται πως εδώ δεν μιλάμε για μια διαδικασία που σκοπό έχει την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου. Το αντίθετο μάλιστα. Όσοι γνωρίζουν από σχολεία και συστήματα του εξωτερικού ξέρουν τι εννοώ. Το ξέρουν ακόμη και οι συνάδελφοι που λες οτι άλλαξαν.

      Όμως όλοι οι εκπαιδευτικοί δεν βρίσκονται σε αυτό το χώρο με το ίδιο μεράκι για την παιδεία και το παιδί. Σε μία χώρα που λατρεύει την μόρφωση θα έπρεπε η παιδεία όχι μόνο να αποτελεί παράδειγμα μίμησης (οργανωτικό, επιστημονικό κτλ) αλλά να την "πουλάει" αμέσως μετά τον ήλιο και τη θάλασσα στους πολίτες του κόσμου. Αντ' αυτού χώρες χωρίς ιστορία πουλάνε παιδεία, την οποία δεν θα σχολιάσω, και φυσικά τις μούρες των βασιλιάδων τους σε κούπες και μπλουζάκια τα οποία αγοράζουμε με καμάρι!

      Σταματήστε με καλέ κάποιος, έχω νεύρα δεν βλέπετε; Άτιμη Σταυρούλα...

      Διαγραφή