Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου μέσα από τους ήχους.

           Σήμερα, αφηγήθηκα στα παιδιά μου τα γεγονότα του Πολυτεχνείου κάπως έτσι,

Στα σημεία των παρενθέσεων, τους έβαζα να ακούσουν τους αντίστοιχους ήχους που μπορείτε να κατεβάσετε πατώντας την εικόνα.

                                                       

Μετά αφού είδαμε το ωραίο βιντεάκι που έφτιαξε το Λενιώ, τους έδωσα τις παρακάτω εικόνες

  οι οποίες αντιστοιχούν στους ήχους και έπρεπε αρχικά να τις βάλουν στη σωστή σειρά ενώ τους διάβαζα την ιστορία και στη συνέχεια να κατηγοριοποιήσουν τους ήχους σε ανθρώπινους, φυσικούς και μηχανικούς.

                 

Τέλος, κάναμε και μια αναπαράσταση των γεγονότων χρησιμοποιώντας μόνο τους ήχους, χωρίς να λέμε δηλαδή λόγια, την οποία και επαναλάβαμε μια και είχε επιτυχία;)

Να και μερικές φωτογραφίες,

περνάνε οι εποχές…(7 χρόνια),

οι φοιτητές μπαίνουν στο Πολυτεχνείο,

(ο μικρός με το τηλέφωνο, μιλάει στο ραδιόφωνο)

στρατιώτες, αστυνομικοί περικυκλώνουν το Πολυτεχνείο, οι φοιτητές είναι μέσα και ο κόσμος είναι πίσω από τους αστυνομικούς και φωνάζει συνθήματα.

μπαίνει το τάνκ… κάποια παιδιά σκοτώνονται άλλα τα χτυπάνε,

Η δημοκρατία κέρδισε!

                      ΖΗΤΩΩΩ!!!

Κλείνοντας τη σημερινή μέρα θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτό:

“Κυρία εμείς τώρα έχουμε δημοκρατία, έτσι δεν είναι;” (ρώτησε ανήσυχο ένα από τα προνήπιά μου αμέσως μετά το βίντεο των γεγονότων που παρακολουθήσαμε),

Ένιωσα άβολα…με κοίταζαν…και περίμεναν. Και ενώ σε γενικές γραμμές θεωρώ τον εαυτό μου συναισθηματικά ψύχραιμο, ενίοτε και ψυχρό, ένιωσα εκείνη ακριβώς τη στιγμή τέτοια φόρτιση που αυτόματα γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη για να καταπιώ τα νεύρα μου (;), τη στεναχώρια μου (;), την ανικανότητά μου(;).

“Ξέρετε παιδιά, η δημοκρατία είναι σαν ένα πολύ μικρό λουλούδάκι με την πιο υπέροχη μυρωδιά. Και επειδή είναι τόσο μικρό και ευαίσθητο χρειάζεται συνέχεια φρονίδα. Κάθε μέρα στη ζωή σας, λοιπόν, όπου και αν βρίσκεστε, ότι και αν κάνετε θα πρέπει να παλεύετε για να το κρατήσετε ζωντανό.”

Keep walking xxx