Απεργείτε;

Το σκέφτηκα περισσοτερο από κάθε άλλη φορά. Όχι μόνο γιατί θα μου λείψουν τα 60 ευρώ αλλά κυρίως γιατί νιώθω ΗΛΙΘΙΑ. Αυτή η μονοήμερη απεργία δεν μου φτάνει. Είναι κάτι σαν στάχτη στα μάτια. Νιώθω πως θα πρέπει να γίνει κάτι πιο δραστικό (και δεν εννοώ να κάψουμε τη Βουλή:) και πως κάτι τέτοιο δεν το υποκινεί κανείς.
Τι γίνεται ρε παιδιά; Γιατί όλοι σιωπούν; Ξαφνικά νιώθω σαν ένα παιδί που μόλις έκανε μια ζημιά και δεν το είδε κανείς. Και αυτό τι κάνει; Περιμένει. Αν το μάθουν και το τιμωρήσουν θα αντιδράσει, θα φωνάξει, θα κλάψει. Αν δεν το μάθουν ή δεν το τιμωρήσουν θα καταπιεί την ενοχή του, και θα “κάνει την πάπια”. Τι περιμένουμε και δεν αντιδράμε μαζικά και ουσιαστικά σε αυτό που συμβαίνει; Νιώθει κανείς από μας ενοχή για τα χρήματα που παίρνει; Η απλά φοβόμαστε μήπως μας θυμηθούν και μας “πετσοκόψουν” κι άλλο.
Ας είναι και μία μέρα. θα απεργήσω “για τη φουκαριάρα τη συνείδησή μου” και γιατί σιχάθηκα στην κυριολεξία να ακούω: “τα παιδιά είναι η ελπίδα”. Είναι ό,τι πιο φυγόπονο και “βολικό” ακούγεται τα τελευταία 30 χρόνια σ’αυτή τη χώρα. Ναι κύριοι της εκάστοτε εξουσίας, είναι η ελπίδα αλλά αυτό δεν σημαίνει πως εσείς δεν έχετε υποχρεώσεις απέναντι σ’ αυτά τα παιδιά. Αυτό θα πρέπει να διεκδικήσουμε. ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ. Το έχουμε καταλάβει; Μας χ ρ ω σ τ ά ν ε!
Τί; Να μην φωνάζω δυνατά και μας ακούσουν; Λέτε να μας κόψουν το εξωδιδακτικό;;; Τότε, Keep walking, αλλά ξέρετε…σιωπηλά.

Κάντο όπως… (Παιχνίδι γλώσσας)

…τη Μαρίνα από το ΠΕΡΙ...ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ.

Σκέφτηκα να ξεκινήσω μια ενότητα,την “Κάντο όπως…”, όπου κατά διαστήματα θα σας παρουσιάζω ιδέες συναδέλφων που διατηρούν τη δική τους σελίδα στο διαδύκτιο και φτιάχνουν μερακλίδικα πραγματάκια από τα οποία μπορούμε να εμπνευστούμε όλοι.
Μια τέτοια ιδέα είναι και αυτή της Μαρίνας για ένα παιχνίδι γλώσσας που έφτιαξε για τα Χριστούγεννα, το οποίο όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί όλο το χρόνο σαν εργαλείο για τη γωνιά της ανάγνωσης-γραφής ανεξάρτητα από τις θεματικές μας.
Εμπνεόμενη, λοιπόν, από την εξαιρετική της δουλειά έφτιαξα κάτι ανάλογο για τη δική μου τάξη που είναι σαν κατασκευή πιο εύκολο και σας το παρουσιάζω:


Τα γράμματα είναι κολλημένα σε φακέλους τους οποίους έτυχε να έχω στο σπίτι και αξιοποίησα έτσι. Και επειδή πάντα σκέφτομαι πώς ένα εργαλείο δουλειάς θα μπορούσε να γίνει πιο ανθεκτικό ( μια και το συγκεκριμένο, ζήτημα είναι να με “βγάλει” δύο χρονιές) ήδη σκέφτομαι να το φτιάξω με ύφασμα. Μαρίνα σ’ ευχαριστώ για την ωραία δουλειά σου. Απλά Keep…walking!