Δικαιώματα παιδιού: όχι στη βία και τις διακρίσεις.

         Ξεκίνησα το θέμα ρωτώντας τα παιδιά αν ξέρουν τι είναι η βία. Μιλήσαμε για την σωματική βία, αλλά και εκείνη τη βία που κάνει τις καρδιές μας να είναι λυπημένες χωρίς ο άλλος να μας έχει αγγίξει. Μετά έβαλα τα παιδιά να ζωγραφίσουν σε ένα χαρτί το καλό και το κακό χεράκι.

και τους διάβασα το ποιηματάκι του Κρόκου, “χεράκι τι κάνεις”;

Συμφωνήσαμε οτι όλες αυτές οι ενέργειες που ανέφερε το ποίημα ανήκαν στο καλό χεράκι και τα παιδιά μου υπαγόρεψαν τα ρήματα για να τα γράψω από κάτω. Μετά είπαμε να φτιάξουμε ένα ποίημα και για το κακό χεράκι. Έτσι το κακό χεράκι, χτυπάει, τσιμπάει, σπρώχνει. τραβάει κτλ. Αντίστοιχα γράψαμε τις λέξεις κάτω από το κακό χεράκι.

Μπορείτε αν θέλετε να παρακολουθήσετε αυτό το υπέροχο σποτάκι και να ζητήσετε από τα παιδιά να σας περιγράψουν αυτά που κάνουν τα χέρια.

Εγώ έφτιαξα μια παρουσίαση-πορεία μαθήματος για το πως θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε στα παιδιά το κακό άγγιγμα και την αντιμετώπισή του. Ελπίζω να την βρείτε χρηστική (κλικ στην εικόνα).

Παίξαμε, όμως, και με τις σκιές των χεριών μας κάνοντας διάφορες κινήσεις ενώ οι υπολοιποι στην τάξη προσπαθούσαν να καταλάβουν τι έκανε το χεράκι.

Για μένα είναι σημαντικό να καταλάβουν τα παιδιά οτι η βία δεν συνδέετε με την αγάπη ποτέ! Είτε αυτή προέρχεται από ξένα, είτε από οικεία πρόσωπα. Και άρα δεν πρέπει να την αποδέχονται. Οι μεγάλοι είναι υποχρεωμένοι να βοηθούν τα παιδιά να ανακαλύψουν το σωστό και το λάθος χωρίς να χρησιμοποιούν βία. Εαν δεν το κάνουν, αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο φταίνε τα παιδιά. Το πρόβλημα το έχουν πάντα οι μεγάλοι.

Επίσης, μιλήσαμε και για το δικαίωμα του παιδιού να μην γίνεται αντικείμενο διακρίσεων για κανένα λόγο. Διαβάσαμε το πολύ ωραίο,

και με την ευκαιρία χρησιμοποιήσαμε τις παρακάτω καρτέλες,

              

για να βρούμε τα αντίθετα και μετά να τις χρησιμοποιήσουμε για να φτιάξουμε προτάσεις που να περιγράφουν ένα παιδί της τάξης μας. Το παιδί στέκεται δίπλα στον πίνακα και ο συμμαθητής του επιλέγει δύο καρτέλες που το περιγράφουν. Τις βάζει στον πίνακα και διαβάζει π.χ Ο Κυριάκος είναι λυπημένος και είναι αγόρι. Η φορά της ανάγνωσης και η σειρά είναι σημαντικές.

Μέσα από αυτό το παιχνίδι τονίσαμε για άλλη μια φορά το δικαίωμα του καθένα να είναι διαφορετικός και αυτό να γίνεται σεβαστό από όλους.

Keep walking xxx

Δικαιώματα παιδιού: δικαίωμα στη μάθηση

         Το δικαίωμα στη μάθηση είναι ένα από τα πρώτα που ανέφεραν τα παιδιά όταν ξεκινώντας το θέμα τους είχα ρωτήσει για τα δικαιώματα των παιδιών. Παρακολουθήσαμε ένα χαρακτηριστικό βίντεο στο You Tube και σκεφτήκαμε εαν έχουμε ποτέ συναντήσει παιδιά που ενώ θα έπρεπε να πηγαίνουν στο σχολείο εκείνα δούλευαν ή ζητιάνευαν. Μιλήσαμε για τη σημασία της μόρφωσης για τον άνθρωπο αλλά και την κοινωνία και φτιάξαμε ένα φωτοκολαζ για το δικαίωμά μας στη μόρφωση.

                                         

Επίσης, κάναμε μια πρώτη προσέγγιση στο γράμμα Μ,

                                

αλλά δεν ξεχάσαμε και την γυμναστική μας μια και η βροχή δεν μας άφησε να βγούμε διάλειμμα. Το βιντεάκι είναι “πειραγμένο” για ευνόητους λόγους. Στο τραγουδάκι μπορείτε να εισάγεται όποιες κινήσεις θέλετε μαζί με τα παιδιά ή να προσθέσετε και άλλους στίχους.

Keep walking xxx

Δικαιώματα παιδιού: φροντίδα και ελεύθερη έκφραση

          Συνεχίζοντας την ενότητα για τα δικαιώματα του παιδιού μιλήσαμε για το δικαίωμα που έχουν τα παιδιά στην φροντίδα και την ασφάλεια. Ποιος, όμως, πρέπει να παρέχει την φροντίδα αυτή; Η οικογένεια αλλά και η χώρα που ζει το παιδί είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό. Έτσι, τα παιδιά αφού είπαν τι εννούμε όταν λέμε φροντίδα και ασφάλεια τα ζωγράφισαν και φτιάξαμε ένα μεγάλο κολάζ που τώρα στολίζει την τάξη μας;)

Είπαμε, όμως, οτι εκτός από την οικογένεια και τη χ.ωρα μας έχουμε και εμείς υποχρέωση να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Παίξαμε, λοιπόν, το “Για να μην… θα πρέπει να…”ένα γλωσσικό παιχνίδι όπου τα παιδιά έπρεπε να επιλέξουν μία άσχημη κατάσταση να βρουν τη λύση της και να μας την ανακοινώσουν. Έτσι, για παράδειγμα,

                                    

                        “Για να μην χαλάσουν τα δόντια μου, θα πρέπει να τα βουρτσίζω”

Κλικ στην εικόνα για τις καρτέλες του παιχνιδιού.

Συζητήσαμε, όμως, και για άλλο ένα σημαντικό δικαίωμα των παιδιών που είναι η ελευθερία της έκφρασης. Είπαμε οτι όλοι οι άνθρωποι έχουν συναισθήματα που δεν εκφράζουν ,όμως, με τον ίδιο τρόπο πάντα. Ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφράζει την άποψή του και τις επιθυμίες του, έτσι και τα παιδιά.

Διαλέξαμε, λοιπόν, με ποιο τρόπο θα ήθελε ο καθένας να εκφράσει τα συναισθήματά του και χωριστήκαμε στις ομάδες, χορού, μουσικής και ζωγραφικής, για να εκφράσουμε τη χαρά, τη λύπη και τον φόβο.

Μόλις τελειώσαμε , παρουσιάσαμε στην παρεούλα τις δουλειές μας. Ορίστε και μερικά στιγμιότυπα.

 

                                           ομάδα ζωγραφικής: φόβος

                                      ομάδα χορού: λύπη και χαρά

                                          ομάδα μουσικής: φόβος

Σας φιλώ. Keep walking xxx

Δικαιώματα του παιδιού: ταυτότητα

        Σύμφωνα με το άρθρο 7 της  χάρτας των δικαιωμάτων του παιδιού το κάθε παιδί έχει δικαίωμα να έχει όνομα και εθνικότητα. Εμείς ξεκινήσαμε την συζήτησή μας πάνω σε αυτό, αφού πρώτα παρακολουθήσαμε το παρακάτω βίντεο.

Είπαμε οτι κάθε χώρα γνωρίζει τους πολίτες της αφού τα παιδιά που γεννιούνται σε αυτήν καταγράφονται στο Ληξιαρχείο. Έτσι αποκτούν μία ταυτότητα (όνομα, στοιχεία οικογένειας, εθνικότητα) που τους ακολουθεί μέχρι το τέλος της ζωής τους.

Μάλιστα παίξαμε και το παιχνίδι του ληξιαρχείου. Χωριστήκαμε σε ομάδες των τριών + ένας, που ήταν ο ληξίαρχος. Η κάθε ομάδα αντιπροσώπευε μια χώρα. Ο καθένας από την ομάδα του έπερνε ένα ανθρωπάκι στο οποίο ζωγράφιζε τα στοιχεία του προσώπου και το πήγαινε στον ληξίαρχο.

    

Εκείνος έπρεπε να γράψει επάνω στο ανθρωπάκι το όνομά του (που ήταν το όνομά του παιδιού που το κρατούσε και που το έβρισκε από μια λίστα αναφοράς). Κέρδιζε κάθε φορά η ομάδα-χώρα που κατάφερνε να δώσει ταυτότητα στα περισσότερα παιδιά.

 Στο τέλος, βρήκαμε ποια χώρα είχε τα περισσότερα παιδιά, ποια τα λιγότερα και ποιες ισοβάθμισαν.

   

Αργότερα χρησιμοποιήσαμε τις λίστες αναφοράς των ονομάτων των παιδιών της τάξης για να κάνουμε ασκήσεις ανάγνωσης και γραφής.

 

                   

                         (προνήπια)                                          (νήπια)

Keep walking xxx

 

Η UNICEF και η ιστορία της

         Μια και η επέτειος του Πολυτεχνείου μας έβαλε στο κλίμα των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων, είπαμε να το εκμεταλλευτούμε και να μιλήσουμε για τα δικαιώματα των παιδιών αφού και η αντίστοιχη παγκόσμια ημέρα απέχει μόλις δύο ημέρες.

Ξεκινήσαμε, λοιπόν, από την αρχή. Από την ανάγκη να δημιουργηθεί μια οργάνωση, η UNICEF,  που θα αναδείκνυε τα δικαιώματα παγκοσμίως. Διαβάσαμε την ιστορία για τη δημιουργία της, και μετά παρατηρήσαμε το λογότυπο και τη σημαία της.

Σκεφτήκαμε να φτιάξουμε μια λίγο διαφορετική σημαία για την unicef . Οι μεγάλοι κόλλησαν τα γράμματα στη σωστή σειρά και χρωμάτισαν το σχέδιο της σημαίας. Ένας μικρός πρότεινε οτι αφού η σημαία ήταν για όλα τα παιδιά της γης τα ανθρωπάκια θα έπρεπε να χρωματιστούν όχι ροζ (που παραδέχομαι οτι είχα σκεφτεί και εγώ;) αλλά με τα διαφορετικά χρώματα δέρματος όλων των ανθρώπων.

           

Στο μεταξύ οι μικρότεροι της τάξης έκοβαν από περιοδικά πρόσωπα παιδιών, τα οποία κόλλησαν μετά πάνω στο λογότυπο.

Έτοιμη η σημαία της UNICEF!

Και μια και μιλήσαμε για τα δικαιώματα, γνωρίσαμε και το γράμμα Δ.

                                              

Keep walking xxx

Το τραπέζι των λύσεων

     Πως μπορούμε να λύνουμε τις διαφορές μας χωρίς να φτάνουμε στα άκρα; Εμείς ετοιμάσαμε στην τάξη μας “το τραπέζι των λύσεων”. Σκεφτήκαμε ποιος είναι ο τρόπος για να φτάνουμε στη λύση όταν υπάρχει μεταξύ μας μια διαφωνία. Ενσωμάτωσα τις απόψεις των παιδιών σε μία εικόνα την οποία βρήκα στο διαδίκτυο και προσάρμοσα στα ελληνικά.

Έτσι, το ΚΟΛΑ ΠΕΝΤΕ αποφασίσαμε να γίνει το σύνθημά μας όταν θα έπρεπε να βρεθεί λύση. Στο “τραπέζι των λύσεων” μας περίμεναν δύο κουβαδάκια και ένας πίνακας. Στο ένα κουβαδάκι υπάρχουν κομμάτια του παζλ που γράφουν ΠΡΟΒΛΗΜΑ και στο άλλο κομμάτια που γράφουν ΛΥΣΗ.

Η νηπιαγωγός –διαιτητής καταγράφει το πρόβλημα στο ανάλογο κομμάτι και τα παιδιά καλούνται να σκεφτούν και να συναποφασίσουν για τη λύση του, η οποία και καταγράφεται στο κομμάτι/λύση. Όταν το πρόβλημα λυθεί, τα κομμάτια μας ενώνονται, τα παιδιά γράφουν επάνω τα ονόματά τους και μετά τα τοποθετούμε στον πίνακα για να θυμόμαστε τη συμφωνία που κάναμε.

Όπως βλέπετε εμείς τον χρησιμοποιήσαμε δις σήμερα, αφού πρώτα συζητήσαμε λύσεις για διάφορες περιπτώσεις που μπορεί να προκύψουν στην τάξη. Έδωσα έμφαση  στο να εκφράζουν τα παιδιά τα συναισθήματά τους κάθε φορά (θύμωσα, στεναχωρήθηκα, πόνεσα κτλ) στον άλλον.
Φυσικά, από ένα τέτοιο τραπέζι δεν θα μπορούσε να λείπει και η ΣΥΓΝΩΜΗ. Διαβάσαμε μια μικρή ιστορία για αυτήν 

ιστορία της συγνώμης.doc by Allison Orr

                             

και μετά είπα στα παιδιά πως η σοφή κουκουβάγια μου είπε οτι την συγνώμη χρειάζεται να έχει κανείς πολύ δύναμη  για να την πει, αλλά μόλις το κάνει γίνεται σοφότερος. Έτσι, μας έφερε ένα κουβαδάκι με κουκουβάγιες έτοιμες να γράψει κάποιος επάνω την συγνώμη του, να την κόψει και να την δώσει σε εκείνον που θέλει (είτε βρίσκεται στην τάξη μας, είτε έξω από αυτήν).
 
Το στήσαμε το τραπεζάκι μας αλλά δεν ήξερα αν θα λειτουργήσει.

Όμως, μόλις γυρίσαμε από το διάλειμμα και μέχρι να τακτοποιηθούν όλοι, γύρισα ξαφνικά και τα είδα εκεί, τα δυο μικρά πλάσματα να συζητάνε…μόνα τους

και έκατσα στην καρέκλα του γραφείου δήθεν οτι ψάχνω κάτι χαρτιά και τα κοίταζα στα κρυφά χαζογελώντας;) Μετά, πήγα κοντά και έμαθα αυτό που θα διαβάσετε και εσείς στο χαρτάκι του πίνακα δεξιά. Μάλιστα ο μικρός μου ετοίμαζε μια συγνώμη για τον φίλο του.
Καλά ξεκινήσαμε! Keep walking xxx