Χαθήκαμε παιδιά μου. Και δυστυχώς εκτός από κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σαν να μην μου βγαίνει φέτος το “καλή σχολική χρονια” οπότε θα αρκεστώ στο “με υγεία και δύναμη”;)
Με ένα ημερολογιάκι θα σας ξεκινήσω φέτος χαριτωμένο και χρωματιστό για να σας φτιάχνει τη διάθεση. Λάβετε πατώντας την κουκουβάουνα.
Ήρθανε τα μικρά μου σήμερα και ετοίμασα για αυτά μια μέρα γεμάτη μαγεία. Παρακολουθήσαμε όλοι μαζί ένα δεκάλεπτο βιντεάκι με τα στρουμφάκια και τη μαγική σφαίρα και αφού μπήκαμε στο κλίμα, είπα στα παιδιά οτι αυτή η τάξη είναι μαγική, πως μόνο μαγικά πράγματα γίνονται εδώ μέσα και πως όταν θα έχει τελειώσει η φετινή χρονιά θα έχουν γίνει όλα μικροί μάγοι και μικρές μάγισσες. Για να ξεκλειδώσουμε όμως τις μαγικές δυνάμεις της τάξης θα έπρεπε να φτιάξουμε το πάζλ που θα τους έδινα ώστε να βρούμε τι απεικονίζει. Το κάθε παιδί διάλεξε από ένα κομμάτι όπου έγραψα επάνω το όνομά του. Έτσι τα μαγικά ξεκίνησαν και κατέληξαν…
σε ένα μαγικό καπέλο;)
Φυσικά η τάξη τω καλών μάγων δεν σημαίνει οτι δε έχει και αντιπάλους. Υπάρχει και το σχολείο των κακών μάγων, που κάνουν συνέχεια σκανταλιές και πονηριές στα κρυφά. Να! Σήμερα ένα μικρό παιδί από το σχολείο αυτό μου έκρυψε μέσα στην τάξη τις φωτογραφίες που είχα φέρει για να δείξω στα παιδιά και δεν μπορώ να τις βρω. Είναι ευκαιρία για την τάξη των καλών μάγων να δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Έτσι χωριζόμαστε σε ομάδες και ψάχνουμε να βρούμε τις εικόνες.
Φυσικά και τα καταφέραμε και μάλιστα είπαμε στην παρεούλα, τι δείχνει η εικόνα της κάθε ομάδας. Όλες οι φωτογραφίες έδειχναν παιδιά που δεν ήθελαν να πάνε ή να είναι στο σχολείο.
Πώς ένιωθαν αυτά τα παιδιά άραγε; Γιατί ένιωθαν έτσι; (εκεί να ακούσετε όλες τις φοβίες τους μαζεμένες;). Στο τέλος, τους έδειξα την εικόνα με την τίγρη ώστε να οπτικοποιήσω τις φοβίες αυτές αλλά με έναν τρόπο που τα παιδιά να καταλάβουν οτι πρόκειται για υπερβολή. Είναι πραγματικά το νηπιαγωγείο αυτό που φανταζόμαστε πριν να πάμε; Χμμμ…και πως να βοηθήσουμε όλα αυτά τα παιδιά σαν μικροί μάγοι που είμαστε; Μα φυσικά να φτιάξουμε ένα μαγικό ξόρκι, να το επαναλάβουμε όλοι μαζί δυνατά και να στείλουμε σε αυτά τα παιδιά κουνόντας τα χέρια μας όλα τα όμορφα συναισθήματα. Να το ξόρκι μας. Πολύ βασικό;) αλλά “έπιασε” και με το παραπάνω.
Στο τέλος της ημέρας φύγαμε ευτυχισμένοι και έχοντας τα παιδιά προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και εγώ στο φαρμακείο της γειτονιάς:).
Αύριο εις άλλα, ως τότε Keep walking xxx
