Φέτος είπα να συνδυάσω δύο λουλούδια, την ανεμώνη και την πικραλίδα, που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Γίνονται τόσο εύθραστα μετά την πρώτη τους ανθοφορία που τα πέταλα και οι σπόροι του λουλουδιού σκορπίζονται με το πρώτο φύσημα του αέρα. Γι’ αυτό και τα βάφτισα ανεμολούλουδα;)
Η δημιουργία της ανεμώνης, μάλιστα, στηρίζεται σε έναν αρχαιοελληνικό μύθο σύμφωνα με τον οποίον η θεά Αφροδίτη ερωτεύτηκε τον όμορφο Άδωνι. Όμως ο θεός Άρης ζήλεψε τον Άδωνι γιατί ήθελε την Αφροδίτη για τον εαυτό του. Έτσι μια μέρα μεταμορφώθηκε σε κάπρο και τον σκότωσε. Η Αφροδίτη στην προσπάθειά της να τον γιατρέψει άλειψε την πληγή του με νέκταρ το οποίο ανακατεύτηκε με το αίμα του Άδωνι και από την μείξη φύτρωσε ένα όμορφο λουλούδι, η ανεμώνη.
Παρακολουθήσαμε, όμως και την μεταμόρφωση ενός άλλου λουλουδιού στο παρακάτω βιντεάκι ,του άνθους της πικραλίδας,
(βρήκαμε και εμείς ένα στην αυλή μας;)
το οποίο οι περισσότεροι έχουμε κυνηγήσει για να πιάσουμε όταν ο αέρας το έχει παρασύρει.
Να και τα δικά μας ανεμολούλουδα της πικραλίδας.
Τύπωμα με ρολό ψαλιδισμένο στην άκρη και περιμετρικά στις ακτίνες που δημιουργούνται, βουλίτσες στρογγυλές με μπατονέτες αυτιών.
Υποθέτω, θα βγει ακόμα μια όμορφο εαν τα παιδιά το κάνουν σαν ομαδική επάνω σε μπλε χαρτί μέτρου και φτιάξετε μια ταπετσαρία-ουρανό για την πόρτα της τάξης σας (φλασιά!). Μην ξεχάσετε τον ήλιο;).
Η δραστηριότητα με τα ανεμολούλουδια βοηθάει ώστε τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν οτι ο ανοιξιάτικος άνεμος συντελλεί στο να μεταφέρονται αρκετά μακρυά οι σπόροι των φυτών. Πάρα πολλοί από αυτούς βρίσκουν τελικά έδαφος να φυτρώσουν και χάρη στις ανοιξιάτικες βροχές και τον ήλιο (για τα οποία μιλήσαμε ήδη) νέα φυτά δημιουργούνται.
Προέκταση: (ζωή – θάνατος)
Είναι σημαντικό τα παιδιά να αντιληφθούν οτι στη φύση δεν υπάρχει τίποτα περιττό και τίποτα που να μην έχει την σημασία του. Μέσα στο τέλος υπάρχει ήδη η αρχή ή η συνέχεια για κάτι άλλο. Ακόμα και οι σπόροι που δεν βρίσκουν έδαφος να φυτρώσουν δίνουν ζωή σε άλλα ζώα γιατί είναι μέρος της τροφής τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Ο κάθε ένας από μας σε όλη του τη ζωή διαμορφώνει με την στάση και τις πράξεις του έναν μοναδικό σπόρο. Όταν τελειώσει η ζωή μας οι σπόροι αυτοί, καλοί και κακοί, θα διδάξουν-εμπνεύσουν άλλους ανθρώπους (τα παιδιά μας, τους φίλους μας κτλ). Έτσι κανείς δεν χάνεται ποτέ;)
Η ανοιξιάτικη φύση είναι κατάλληλη για μαθήματα ζωής και πρέπει να την εκμεταλλευτούμε.
Keep walking xxx
Η δημιουργία της ανεμώνης, μάλιστα, στηρίζεται σε έναν αρχαιοελληνικό μύθο σύμφωνα με τον οποίον η θεά Αφροδίτη ερωτεύτηκε τον όμορφο Άδωνι. Όμως ο θεός Άρης ζήλεψε τον Άδωνι γιατί ήθελε την Αφροδίτη για τον εαυτό του. Έτσι μια μέρα μεταμορφώθηκε σε κάπρο και τον σκότωσε. Η Αφροδίτη στην προσπάθειά της να τον γιατρέψει άλειψε την πληγή του με νέκταρ το οποίο ανακατεύτηκε με το αίμα του Άδωνι και από την μείξη φύτρωσε ένα όμορφο λουλούδι, η ανεμώνη.
Παρακολουθήσαμε, όμως και την μεταμόρφωση ενός άλλου λουλουδιού στο παρακάτω βιντεάκι ,του άνθους της πικραλίδας,
(βρήκαμε και εμείς ένα στην αυλή μας;)το οποίο οι περισσότεροι έχουμε κυνηγήσει για να πιάσουμε όταν ο αέρας το έχει παρασύρει.
Να και τα δικά μας ανεμολούλουδα της πικραλίδας.
Τύπωμα με ρολό ψαλιδισμένο στην άκρη και περιμετρικά στις ακτίνες που δημιουργούνται, βουλίτσες στρογγυλές με μπατονέτες αυτιών.
Υποθέτω, θα βγει ακόμα μια όμορφο εαν τα παιδιά το κάνουν σαν ομαδική επάνω σε μπλε χαρτί μέτρου και φτιάξετε μια ταπετσαρία-ουρανό για την πόρτα της τάξης σας (φλασιά!). Μην ξεχάσετε τον ήλιο;).
Η δραστηριότητα με τα ανεμολούλουδια βοηθάει ώστε τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν οτι ο ανοιξιάτικος άνεμος συντελλεί στο να μεταφέρονται αρκετά μακρυά οι σπόροι των φυτών. Πάρα πολλοί από αυτούς βρίσκουν τελικά έδαφος να φυτρώσουν και χάρη στις ανοιξιάτικες βροχές και τον ήλιο (για τα οποία μιλήσαμε ήδη) νέα φυτά δημιουργούνται.
Προέκταση: (ζωή – θάνατος)
Είναι σημαντικό τα παιδιά να αντιληφθούν οτι στη φύση δεν υπάρχει τίποτα περιττό και τίποτα που να μην έχει την σημασία του. Μέσα στο τέλος υπάρχει ήδη η αρχή ή η συνέχεια για κάτι άλλο. Ακόμα και οι σπόροι που δεν βρίσκουν έδαφος να φυτρώσουν δίνουν ζωή σε άλλα ζώα γιατί είναι μέρος της τροφής τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Ο κάθε ένας από μας σε όλη του τη ζωή διαμορφώνει με την στάση και τις πράξεις του έναν μοναδικό σπόρο. Όταν τελειώσει η ζωή μας οι σπόροι αυτοί, καλοί και κακοί, θα διδάξουν-εμπνεύσουν άλλους ανθρώπους (τα παιδιά μας, τους φίλους μας κτλ). Έτσι κανείς δεν χάνεται ποτέ;)
Η ανοιξιάτικη φύση είναι κατάλληλη για μαθήματα ζωής και πρέπει να την εκμεταλλευτούμε.
Keep walking xxx
