Και καθώς μπαίνουμε σιγά σιγά στα εναέρια μέσα μεταφοράς, είπαμε να ξεκινήσουμε με το αερόστατο γιατί απλά συναρπάζει τα παιδιά.
Έτσι μετατρέψαμε την μέρα αυτή σε μέρα πειραματισμού. Πριν ασχοληθείτε με τα παρακάτω πειράματα θα πρέπει τα παιδιά να έχουν καταννοήσει οτι ο αέρας υπάρχει παντού, ακόμα και αν δεν τον βλέπουμε.
Έβαλα στο στόμιο ενός γυάλινου μπουκαλιού ένα μπαλόνι και ζήτησα από τα παιδιά να μου πουν αν ο αέρας μέσα στο μπουκάλι είναι κρύος ή ζεστός. “Είναι κρύος” αποφάνθηκε η ομάς και προχωρήσαμε σε προτάσεις για να τον ζεστάνουμε. Και αυτό γιατί τα παιδιά είχαν πει πως το αερόστατο “πρέπει να έχει μέσα στο μπαλόνι του φωτιά για να μπορέσει να πετάξει”. Έτσι καταλήξαμε να παρατηρούμε τις αντιδράσεις του μπαλονιού όταν το βάλαμε μέσα σε μια κατσαρόλα με νερό που έβραζε.
Γιατί το μπαλόνι φουσκώνει; Συμπεράναμε, λοιπόν, πως όταν ζεσταθεί ο αέρας μέσα στο μπουκάλι “απλώνεται” δεν έχει που να πάει και γεμίζει το μπαλόνι. Τον όρο “άπλωνεται” τον πρότεινε ένα νήπιο και φάνηκε τα παιδιά να τον καταννοούν καλύτερα από τους υπόλοιπους που ειπώθηκαν οπότε και κατοχυρώθηκε.
Ήθελα, όμως να καταλάβουν τα παιδιά πως ο αέρας όταν ζεσταθεί όχι μόνο απλώνεται αλλά ανεβαίνει και προς τα πάνω. Οπότε κάναμε το παρακάτω πείραμα με ένα χειροποίητο αερόστατο που είχα ετοιμάσει και που μπορείτε να βρείτε τον τρόπο κατασκευής του εδώ. Βέβαια, να σας πω οτι θα χρειαστει να πειραματατιστείτε μερικές φορές μέχρι να πετύχετε την χρυσή ισσοροπία ανάμεσα στα υλικά σας. Το βάρος των αντικειμένων και η ένταση της φλόγας είναι τα κλειδιά για να πετάξει το αερόστατό σας.
Εμείς στην τάξη είχαμε δύο αποτυχημένες προσπάθειες μέχρι να τα καταφέρουμε.
Εδώ παρατηρούμε πως ο ζεστός αέρας φουσκώνει το μπαλόνι-σακούλα.
Περιμέναμε περίπου 7-8 λεπτά (είναι καλύτερα να κρατάτε την κατασκευή στο χέρι σας για να παίρνει αέρα από κάτω διαφορετικά θα σβήσει. Εγώ εδώ την άφησα για να φωτογραφίσω τα παιδιά), ώσπου ξαφνικά….
ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!
και η παρακάτω φωτογραφία είναι μια εικόνα …χίλιες αντιδράσεις πραγματικά. Από ενθουσιασμό και χαρά μέχρι φόβο, δέος και απάθεια. Πραγματικά, χαλάλι η Κυριακή που έχασα μέχρι να το κάνω να λειτουργήσει και ευχαριστώ τον άντρα μου που βοήθησε όταν βαρέθηκε να με βλέπει να φτιάχνω την ίδια κατασκευή πέντε φορές;)
Και φυσικά θα κάναμε το πείραμα σε εξωτερικό χώρο αλλά εκείνη την ημέρα είχε αρκετό αέρα και δεν ευνοoούσε την κατάσταση.
Τέλος, ως γνήσιοι ερευνητές έπρεπε να καταγράψουμε τις παρατηρήσεις μας.
Τι αβίαστος τρόπος να μαθαίνεις! Keep walking xxx
Έτσι μετατρέψαμε την μέρα αυτή σε μέρα πειραματισμού. Πριν ασχοληθείτε με τα παρακάτω πειράματα θα πρέπει τα παιδιά να έχουν καταννοήσει οτι ο αέρας υπάρχει παντού, ακόμα και αν δεν τον βλέπουμε.
Έβαλα στο στόμιο ενός γυάλινου μπουκαλιού ένα μπαλόνι και ζήτησα από τα παιδιά να μου πουν αν ο αέρας μέσα στο μπουκάλι είναι κρύος ή ζεστός. “Είναι κρύος” αποφάνθηκε η ομάς και προχωρήσαμε σε προτάσεις για να τον ζεστάνουμε. Και αυτό γιατί τα παιδιά είχαν πει πως το αερόστατο “πρέπει να έχει μέσα στο μπαλόνι του φωτιά για να μπορέσει να πετάξει”. Έτσι καταλήξαμε να παρατηρούμε τις αντιδράσεις του μπαλονιού όταν το βάλαμε μέσα σε μια κατσαρόλα με νερό που έβραζε.
Γιατί το μπαλόνι φουσκώνει; Συμπεράναμε, λοιπόν, πως όταν ζεσταθεί ο αέρας μέσα στο μπουκάλι “απλώνεται” δεν έχει που να πάει και γεμίζει το μπαλόνι. Τον όρο “άπλωνεται” τον πρότεινε ένα νήπιο και φάνηκε τα παιδιά να τον καταννοούν καλύτερα από τους υπόλοιπους που ειπώθηκαν οπότε και κατοχυρώθηκε.
Ήθελα, όμως να καταλάβουν τα παιδιά πως ο αέρας όταν ζεσταθεί όχι μόνο απλώνεται αλλά ανεβαίνει και προς τα πάνω. Οπότε κάναμε το παρακάτω πείραμα με ένα χειροποίητο αερόστατο που είχα ετοιμάσει και που μπορείτε να βρείτε τον τρόπο κατασκευής του εδώ. Βέβαια, να σας πω οτι θα χρειαστει να πειραματατιστείτε μερικές φορές μέχρι να πετύχετε την χρυσή ισσοροπία ανάμεσα στα υλικά σας. Το βάρος των αντικειμένων και η ένταση της φλόγας είναι τα κλειδιά για να πετάξει το αερόστατό σας.
Εμείς στην τάξη είχαμε δύο αποτυχημένες προσπάθειες μέχρι να τα καταφέρουμε.
Εδώ παρατηρούμε πως ο ζεστός αέρας φουσκώνει το μπαλόνι-σακούλα.
Περιμέναμε περίπου 7-8 λεπτά (είναι καλύτερα να κρατάτε την κατασκευή στο χέρι σας για να παίρνει αέρα από κάτω διαφορετικά θα σβήσει. Εγώ εδώ την άφησα για να φωτογραφίσω τα παιδιά), ώσπου ξαφνικά….
ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!
και η παρακάτω φωτογραφία είναι μια εικόνα …χίλιες αντιδράσεις πραγματικά. Από ενθουσιασμό και χαρά μέχρι φόβο, δέος και απάθεια. Πραγματικά, χαλάλι η Κυριακή που έχασα μέχρι να το κάνω να λειτουργήσει και ευχαριστώ τον άντρα μου που βοήθησε όταν βαρέθηκε να με βλέπει να φτιάχνω την ίδια κατασκευή πέντε φορές;)
Και φυσικά θα κάναμε το πείραμα σε εξωτερικό χώρο αλλά εκείνη την ημέρα είχε αρκετό αέρα και δεν ευνοoούσε την κατάσταση.
Τέλος, ως γνήσιοι ερευνητές έπρεπε να καταγράψουμε τις παρατηρήσεις μας.
Τι αβίαστος τρόπος να μαθαίνεις! Keep walking xxx
