Και αφού χτες συνειδητοποίησα πως τα παιδιά παρακολουθούν πολλές ώρες τηλεόραση, είπα σήμερα να συζητήσουμε για το ποιά είναι τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης.
Έτσι με βοήθεια το παρακάτω υλικό κάναμε τη σχετική συζήτηση. Η παρένθεση για το τί είναι γελοιογραφία ήταν απαραίτητη ένεκα του εποπτικού.
Συμφωνήσαμε μετά από αυτό οτι θα διαλέγουμε ΕΝΑ παιδικό κάθε μέρα για να βλέπουμε αφού το συζητήσουμε πρώτα με τους γονείς. Ουτοπικό θα μου πείτε, μια και τις περισσότερες φορές οι ίδιοι οι γονείς βάζουν στα παιδιά παιδικά να βλέπουν με τις ώρες για να κάνουν τις δουλειές τους. Θεμιτό και αυτό ως ένα βαθμό. Όχι, όμως, και να μετατρέπουμε σε λογική, σωστή και αυτονόητη μία κατάσταση η οποία δεν είναι. Και αυτό είναι που πρέπει να αντιληφθούν τα παιδιά. Τί είναι σωστό και πότε αυτό παύει να είναι σωστό. Και φυσικά δεν παραλείψαμε να μιλήσουμε για εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης και απασχόλησης. Το συμπέρασμα ήταν:” Σωστός τηλεθεατής δεν είναι αυτός που παρακολουθεί τα πάντα αλλά αυτός που επιλέγει.”
Στη συνέχεια, κάναμε την εξής δραστηριότητα: κόψαμε και βάψαμε ο καθένας τη δική του τηλεόραση και αφού επιλέξαμε (από τηλεπεριοδικά ή φωτοτυπία) το παιδικό που θέλουμε να παρακολουθήσουμε το κολλήσαμε πάνω στην οθόνη.
Και το υλικό για τη δραστηριότητα.
Πολλά φιλιά σε όλους παίδες και Keep walking xxx.
