Ψυχοκινητικό παιχνίδι: 12 μήνες αθλητές

          Με αφορμή το γνωστό τραγούδι για τους μήνες παίξαμε με τα παιδιά ένα ωραίο ψυχοκινητικό παιχνίδι στην αυλή μας.

Ετοιμάζουμε μια διαδρομή με 12 τουβλάκια από τη μια και την άλλη πλευρά. 12 παιδιά, που αντιπροσωπεύουν τους μήνες,  στέκονται σε σειρά το ένα πίσω από το άλλο κρατώντας ένα ραβδί. Ξεκινάει το πρώτο παιδί, τοποθετεί το ραβδί στα τουβλάκια και πηδάει από πάνω με τα δύο πόδια ενωμένα φωνάζοντας ταυτόχρονα το όνομά του, “Ιανουάριος”. Το επόμενος παιδί, πηδάει επάνω από το ραβδί του Γενάρη, τοποθετεί το δικό του, πηδάει πάνω και από το δικό του φωνάζοντας κι εκείνο το όνομα του, “Φεβρουάριος”.

 

Όταν όλα τα παιδιά παίξουν το παιχνίδι μία φορά και τα 12 ραβδιά είναι τοποθετημένα στα τουβλάκια, σχηματίζουμε πάλι μία σειρά και ο καθένας περνάει πηδώντας από πάνω τους, ενώ οι υπόλοιποι που περιμένουν φωνάζουν τα ονόματα των μηνών.

 

Είναι ένας ωραίος τρόπος να μάθουν τα παιδιά τη σειρά των μηνών και να γυμναστούν ταυτόχρονα;).

Keep walking xxx

Μαθαίνουμε για τις εποχές.

     Μια που θα αναφερόμαστε σε αυτές κάθε πρωί, καλό είναι να μάθουμε και κάποια γενικότερα πράγματα που τις αφορούν. Αυτό που έχει σημασία αρχικά είναι να συνειδητοποιήσουμε οτι οι εποχές έρχονται μέσα στο χρόνο με συγκεκριμένη σειρά. Έτσι φτιάξαμε το κολιέ των εποχών για να καταννοήσουμε αυτή τη διαδοχή.

      

Φυσικά, ομαδοποιήσαμε διάφορες εικόνες ανάλογα με την εποχή στην οποία ανήκαν,

ενώ, δουλεύοντας με μια μικρή ομάδα νηπίων, διαβάσαμε ποιηματάκια σχετικά με τις εποχές και το κάθε παιδί καλούνταν να γράψει τον τίτλο του ποιήματος που διάλεγε(φθινόπωρο/ χειμώνας/ άνοιξη/ καλοκαίρι).

Τα ποιηματάκια είναι από το αγαπημένο μου, “Τραγουδώ τις εποχές και τους μήνες” της Γιάννας Σέργη.

Τα προνήπια σε ζευγαράκια ετοίμασαν τις εποχές και τις παρουσίασαν στην παρεούλα,

αλλά προσπάθησαν, δουλεύοντας πάλι σε ζευγάρια, να σχηματίσουν τον παζλ της εποχής που διάλεγαν. Όταν τα ζευγάρια τελείωναν τα κομμάτια, ανακατεύονταν πάλι και διάλεγαν μία άλλη εποχή.

  

Αυτές ήταν μερικές από τις δραστηριότητες για τις εποχές που κάναμε την προηγούμενη εβδομάδα. Καλή Κυριακή να έχετε! Keep walking

Διαχείριση της συμπεριφοράς στην τάξη με το σύστημα Class Dojo.

          Φέτος, είπα να αρχίσω να χρησιμοποιώ το Class Dojo στην τάξη μου για το οποίο είχα γυρίσει και ένα βιντεάκι, τρομάρα μου, όπερ δεν βγήκε όπως θα ήθελα μια και ήταν η πρώτη μου προσπάθεια να τραβάω βίντεο και να εξηγώ ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνει κανείς τίποτα. Την επόμενη φορά ξέρω τι θα κάνω;). Πάντως, εαν δυσκολευτείτε να καταλάβετε πως λειτουργεί το πρόγραμμα, πείτε μου και θα κάνω νέο βίντεο. Όμως, παιδιά δεν είναι καθόλου δύσκολο και τραβάει πολύ το ενδιαφέρον των παιδιών.

Αφού, λοιπόν, έστησα την φετινή μου τάξη μέσα στο πρόγραμμα (πέρασα τα ονόματα των παιδιών), παρατήρησα για μία- δύο εβδομάδες τις ανάγκες της ομάδας μου και με βάση αυτές καθόρισα τα σημεία στα οποία θα κρίνονταν καθημερινά. Περιορίστηκα σε 5 θετικά και στα αντίστοιχά τους αρνητικά.

+1 βαθμός για:  συμμετοχή/ εφαρμογή των κανονισμών ήχου/ τακτοποίηση/ συνεργασία/προσπάθεια

-1 βαθμός για:   μη συμμετοχή/ φασαρία / μη τακτοποίηση/ μη συνεργασία/ μη προσπάθεια

Για να είναι άμεσο το χάσιμο των βαθμών κατα τη διάρκεια της ημέρας, ετοίμασα κίτρινες και κόκκινες κάρτες και κάθε φορά που υπάρχει παράβαση τα παιδιά παίρνουν την κίτρινη κάρτα= -1. Έτσι γνωρίζουν αμέσως γιατί έχασαν τον βαθμό τους. Οι κόκκινες κάρτες δίνονται κυρίως στην περίπτωση της φασαρίας, και σημαίνουν απομάκρυνση από την παρεούλα ή το τραπέζι σε μια  ήσυχη γωνιά μέχρι να ηρεμήσουν.

Στο τέλος κάθε ημέρας, ο καθένας μετράει τις κάρτες που έχει. Έτσι αν κάποιος δεν έχει καθόλου κάρτες θα λάβει 5 βαθμούς. Από κει και πέρα, θα χάνει έναν βαθμό για κάθε κίτρινη που μάζεψε όλη τη μέρα. Εαν έχει έστω και μία κόκκινη θα παίρνει μόνο έναν βαθμό συνολικά στο τέλος.

Αρχικά, λοιπόν, δίνω σε όλα τα παιδιά 5 βαθμούς (υπάρχει επιλογή για μαζικές επιβραβεύσεις) και μετά αρχίζουμε και αφαιρούμε ατομικά στους έχοντες κάρτες. Η διαδικασία κρατάει μόλις 5’. Μετά τα παιδιά παίρνουν από τους φακέλους τους τον τερατοκαταγραφέα και ζωγραφίζουν τόσα κουτάκια όσοι και οι πόντοι που έχουν μαζέψει.

Όταν φτάνουν στα αστεράκια θα έχουν διάφορες επιβραβεύσεις.

Κάθε μήνα καταγράφουμε το σύνολο των βαθμών που μάζεψαν πάνω στα τερατάκια τους,

και τους κρατάμε εκεί για όλο τον επόμενο μήνα σαν σημείο σταθμό το οποίο θα πρέπει να ξεπεράσουμε;).

Εγώ έφτιαξα και έναν ετήσιο πίνακα για να βλέπουμε πως προχωράει ο καθένας κατα τη διάρκεια της χρονιάς.

Όλα τα παραπάνω μπορείτε να τα κατεβάσετε κάνοντας κλικ στην εικόνα παρακάτω.

Μην σας φαίνεται περίπλοκο, είναι πολύ απλό. Δοκιμάστε το και πείτε μου. Σε εμένα λειτουργεί άψογα μέχρι τώρα! Και μόνο στην αναφορά των βαθμών όλα επανέρχονται σε τάξη;). Μαμάδες, είπαμε οτι κάνει και για το σπίτι. Με λαμβάνει ο Βορράς; Όβερ!

Μακρυά γαϊδούρα η ανάρτηση σήμερα, αλλά οτι μπορoύμε κάμνομε. Άϊντε, Keep walking xxx

 

Ησυχία μες την τάξη…ένας ψύλλος θα πετάξει!

        Όταν τα κλάματα έχουν τελειώσει και τα παιδιά αρχίζουν να συνειδητοποιούν οτι “μωρέ, τελικά δεν είναι και τόσο άσχημα στο νηπιαγωγείο” το αμέσως επόμενο βήμα είναι να  ορίσουμε το επιτρεπόμενο “level” ήχου στην τάξη για να μην καταλήξουμε έτσι:

                                               

Μια καλή συμβουλή είναι να υιοθετήσουμε εμείς μια χαμηλής έντασης φωνή από την αρχή και να παραμείνουμε πιστή σε αυτήν.  Το έχω δει να συμβαίνει στην πράξη με συνάδελφο που εκ φύσεως ήταν ηπίων τόνων. Οπότε το ίδιο στυλ πέρασε και στα παιδιά της. Χμμμμ…οκ. Τι γίνεται, όμως, με εμάς που διαθέτουμε ένα πιο εκρηκτικό στυλ διδασκαλίας; Εμμ…..“ενθουσιώδες και θεατράλε” ήθελα να πω;).

Εμείς, απλά βάζουμε όρια. Πως;;

1) Ξεκινάμε να ορίσουμε τι είναι δυνατός , μέτριος και σιγανός ήχος με όλη την τάξη εξ αρχής. Οργανώνουμε δραστηριότητες διάκρισης της παραπάνω διαβάθμισης με το σώμα, με μουσικά όργανα, με τον ήχο από τα ηχεία του υπολογιστή μας (βασικό!;).

                                                   

2) Προχωράμε αποφασίζοντας για την ένταση που μας ταιριάζει σαν ομάδα μέσα στην τάξη, όταν δουλεύουμε ομαδικά για μια εργασία, όταν τρώμε, όταν βρισκόμαστε στο ελεύθερο παιχνίδι, όταν είμαστε στην παρεούλα. Εδώ μπορούμε να φτιάξουμε και ένα συμβόλαιο για να επισφραγίσουμε την συμφωνία μας.  Χρειαζόμαστε, όμως, κάποια ερεθίσματα για να μας θυμίζουν την συμφωνία. Τα οποία (με αφορμή την ανάγνωση της Χρυσομαλλούσας) μπορεί να είναι οπτικά, και άρα πριν από κάθε δραστηριότητα δείχνουμε στην πινακίδα το ύψος της έντασης που επιτρέπεται ,

ή ηχητικά. Αποδίδουμε σε κάθε επίπεδο έναν ήχο. Εμείς φτιάξαμε τους ακόλουθους.

* σιωπή = οι παλάμες μου παράλληλες η μία με την άλλη χωρίς να ακουμπούν μεταξύ τους

* ψίθυριστά = τρίβω τις παλάμες μεταξύ τους

*κανονική ομιλία = χτυπάω μία φορά παλαμάκια απαλά

*δυνατή φωνή= χτυπάω 2 φορές παλαμάκια δυνατά (επιρέπεται κυρίως στο διάλειμμα).

3) Ορίζουμε τις επιπτώσεις μη εφαρμογής των συμφωνηθέντων. Εάν έχετε κάποιο σύστημα διαχείρισης συμπεριφοράς στην τάξη, βλ. εδώ, εδώ και εδώ, τότε μπορείτε να εντάξετε σε αυτό την παραπάνω διαδικασία.

Προσοχή τα παραπάνω αφορούν στην ένταση της φωνής. Για το οτι μιλάμε όλοι μαζί την ώρα που κάνουμε μια εργασία ή με τον διπλανό μας στην παρεούλα έστω και ψιθυριστά είναι κάτι που θα το αντιμετωπίσουμε σε προσεχή ανάρτηση;)

Γράψτε μου αν έχετε κάποιο σύστημα που να έχει δουλέψει καλά στην τάξη σας ή τους λόγους που δεν δούλεψε καθόλου. Κι αυτό είναι εξίσου χρήσιμο.

Προς το παρόν  Keep walking xxx

 

Οι ημέρες της εβδομάδας

        Την προηγούμενη εβδομάδα γνωρίσαμε τι ημέρες της εβδομάδας και αφού χωριστήκαμε σε ομάδες (μιλάω για τα νήπια) κάναμε δύο ξεχωριστές δραστηριότητες με αφορμή το θέμα μας.

Η πρώτη ομάδα, έπρεπε να αντιγράψει τις ημέρες της εβδομάδας για να συμπληρώσει το ημερολόγιο της Ισμήνης. Σε αυτή τη δραστηριότητα μπορείτε, εαν τα παιδιά δεν είναι αρκετά εξασκημένα στο να γράφουν, να τους δώσετε τα ονόματα των ημερών και απλά να τα κολλήσουν με τη σωστή σειρά στις γραμμές ακολουθώντας τις εικόνες.

Τα προνήπια έκαναν την παρακάτω δραστηριότητα. Παλιότερα είχα δώσει παρόμοια δραστηριότητα σε προνήπια αλλά τα περισσότερα δυσκολεύονταν να κάνουν την αντιστοίχιση των λέξεων. Οπότε φέτος χρησιμοποιήσαμε σύμβολα, κυρίως για να εξοικειωθούμε με την λογική της αντιστοίχισης αρχικά και μετά να επαληθεύσουμε τις επιλογές μας κοιτάζοντας τις λέξεις.

                 

Τη δεύτερη δραστηριότητα την δούλεψα με την άλλη ομάδα και είχε να κάνει με τα μαθηματικά. Έφτιαξα ένα πάρκινγκ με εφτά θέσεις, μία για κάθε ημέρα, και αράδιασα επάνω χάρτινα αυτοκινητάκια. Το κάθε παιδί με τη σειρά του καλείται να τοποθετήσει στο κάτω μέρος τόσες μπαλίτσες πλαστελίνης όσα είναι και τα αυτοκίνητα της ημέρας για την οποία τον ρωτάω. Εαν γνωρίζει, τοποθετεί και τον ανάλογο αριθμό δίπλα.

  

Σε πρώτη φάση διαχειριστήκαμε τους αριθμούς ως το 5 (και το “0”), κυρίως για να μπορέσω να καταλάβω το επίπεδο στο οποίο βρίσκονται τα παιδιά σε οτι αφορά την καταννόηση της πληθικότητας των αριθμών.

Φυσικά, δεν ξεχάσαμε να καλέσουμε στην τάξη μας και φέτος τον Κ. Σλούρπ με τα κεκάκια του και τις εφτά κόρες της κυρίας εβδομάδας, που πολύ μας βοήθησαν πέρυσι.

Σας φιλώ;) Keep walking

Το καλύτερο μικρόβιο του κόσμου!

          Αυτές τις μέρες οι δραστηριότητες γνωριμίας πάνε κι έρχονται. Μέσα σε αυτό το κλίμα μάθαμε να “γράφουμε”το όνομά μας χρησιμοποιώντας  νεροκαπάκια.

Οι οδηγίες ήταν δύο. Ξεκινάμε να βάζουμε τα καπάκια στο χαρτονάκι από τη μεριά της βουλίτσας και προχωράμε βάζοντας το κάθε γράμμα με τη σειρά που το βλέπουμε στην καρτέλα μας. Πολλά παιδιά βρήκαν πρώτα τυχαία τα γράμματα και μετά τα τοποθέτησαν στη σωστή σειρά. Άλλα τα έψαχναν στο τραπέζι με τη σειρά της καρτέλας τους. Διαφορετικές στρατηγικές, αλλά σωστές και οι δύο.

Τα προνήπια, είχαν τα γράμματα του ονόματός τους μπροστά τους και έπρεπε απλά να τα τοποθετήσουν στη σωστή σειρά, μετακινώντας το μολυβάκι στην καρτέλα τους ανά γράμμα. Παρατηρούμε έτσι πως όλα τα γράμματα της καρτέλας μας πρέπει να τοποθετηθούν με την συγκεκριμένη σειρά για να μπορούμε να διαβάσουμε το όνομά μας.

Επεκτείνοντας τη δραστηριότητα με τα καπάκια, για την ανάπτυξη γνωριμιών και συνεργασίας, γινόμαστε ζευγάρια και προσπαθούμε να βρούμε ποια είναι τα κοινά γράμματα των ονομάτων μας.

Όμως αυτές τι μέρες προκύπτει και ένα άλλο θεματάκι. Η πρωινή είσοδος των παιδιών στην τάξη! Ναι ξέρω. Ασχέτως εαν αυτή γίνεται με έντονο τρόπο ή ομαλά, το παρακάτω παιχνίδι είναι ένα κίνητρο για τα παιδιά να έρχονται λίγο πιο ευδιάθετα στο σχολείο.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, πως στην τάξη μας ζει ένα άτακτο, ζωηρό αλλά πολύ καλό μικροβιάκι που λέγεται: χαμογελίαση και που όποιος πατήσει μέσα σ’αυτήν αμέσως το μικροβιάκι κολλάει επάνω του. Ζωντανέψτε το μικροβιάκι με μία δαχτυλόκουκλα και τοποθετήστε το στην είσοδο της τάξης;).

Εμείς, παίξαμε στην αυλή ένα ψυχοκινητικό παιχνίδι όπου δύο παιδιά κρατάνε στα χέρια τους δύο χάρτινα χαμόγελα με ταινία διπλής όψης στο πίσω μέρος. Στόχος είναι ποιος θα κολλήσει πρώτος στον άλλον χαμογελίαση.

Ο ηττημένος μένει ακίνητος χαμογελώντας και ο νικητής θα πρέπει να αναμετρηθεί με κάποιο άλλον παιδί.

Στο τέλος, κολλάμε όλοι και ζει η χαμογελίαση καλά …

και εμείς καλύτερα:).

Μετά κόψαμε χαμογελαστές στρογγυλές φατσούλες στις οποίες βάλαμε ταινία διπλής όψης από πίσω γιατί, μέρες που είναι, όλο και κάποιος στο σπίτι μας θα έχει ανάγκη από το μικρόβιο της χαμογελίασης!

Keep walking xxx

 

Καλή σχολική χρονιά με ένα σεντόνι!

          Να μαστε πάλι! Το θαυμαστικό μεταφράστε το ως διάθεση όπως σας αρέσει. Ούτως ή άλλως εμπεριέχει όλα τα συναισθήματα;). Είχα πρόθεση να κάνω νευριασμένη είσοδο, αλλά επειδή είμαι φύση αισιόδοξη δεν θα μιζεριάσω. Θα πω καλή αρχή σε όλους τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς που αντέχουν και την φετινή χρονιά να κάνουν έντιμα το καθήκον τους (γιατί το καθήκον είναι λέξη συνυφασμένη και με άλλους κλάδους εκτός των σωμάτων ασφαλείας) παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες και τον παράλογο πόλεμο που δέχονται.

Ήρθαν τα μικρά μου, σας το πα;; Βέεεβαια! Και έχουν τις μπαταρίες τους γεμάτες γι’ αυτό το ταξίδι. Τόσο γεμάτες που είναι σαν να μου είπαν: ήρθαμε για να σε στραγγίξουμε! Όμως όταν καθίσαμε στην παρεούλα (επιστημονικώς: “συνεδρία” γιατί οι λέξεις φτιάχνουν την ουσία στις μέρες μας;) μου έδωσαν και μια άλλη υπόσχεση. Μου είπαν “ Μην ανησυχείς γιατί σε αυτό το ταξίδι θα μοιραστούμε μαζί σου το γέλιο, την ανεμελιά, την φαντασία, τις κατακτήσεις, τα όνειρά μας.” Τρομερά δώρα για την  εποχή που ζούμε.  Φέτος, λοιπόν, θα φροντίσω να μην ξεχάσω αυτό:

Το φετινό παιχνίδι γνωριμίας είχε να κάνει με ένα σεντόνι το οποίο στην αρχή έγινε αερόστατο που όλοι μαζί σηκώναμε ψηλά και περνούσε από κάτω τρέχοντας το παιδί που φώναζα το όνομά του.

Έγινε, όμως, και δίχτυ που το ρίχναμε στη θάλασσα, σηκώνοντάς το πάλι ψηλά, και  κατεβάζοντάς το γρήγορα για να πιάσουμε το παιδί ψάρι που είχε ακούσει το όνομά του και έτρεχε από κάτω. Τσακώσαμε όλα τα ψαράκια και έτσι θα φοιτήσουν στο Νηπιαγωγείο του Βυθού;).

Με το καλό λοιπόν, ας έχουμε μια δημιουργική σχολική χρονιά. Keep walking xxx