Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Τόσο διαφορετικοί μα και τόσο ίδιοι

          Και συνεχίζουμε να μιλάμε για τον εαυτό μας και το πόσο διαφορετικός είναι ο καθένας. Μάλιστα, θυμηθήκαμε και τους Μικρούς Κύριους και Κυρίες. Χάρη σ’ αυτούς αποδώσαμε έναν χαρακτηρισμό στον καθένα από μας (κλικ στην εικόνα για να τους κατεβάσετε).

image

Μετά το διάλειμμα παίξαμε σην αυλή το παιχνίδι “ πες μου τι νιώθεις όταν”… Αράδιασα στο πάτωμα εικόνες συναισθημάτων και ρωτούσα τα παιδιά να μου πουν τι νιώθουν σε διάφορες καταστάσεις (π.χ όταν σου κάνουν ένα δώρο, όταν βλέπεις έναν εφιάλτη κτλ).

Μετά μπήκαμε στην τάξη και χωριστήκαμε σε δύο ομάδες, αγοριών και κοριτσιών, για να παίξουμε το “τι σκέφτεσαι όταν…”. Στην κάθε ομάδα χωρίστηκαν τα προνήπια από τα νήπια. Στα προνήπια έδωσα τις καρτέλες και στα νήπια τον πίνακα που υπάρχει στο παρακάτω αρχείο.

image

Τα παιδιά τα είχα διατάξει όπως βλέπετε στη φωτογραφία.

IMG_4056

Τα προνήπια που κάθονταν πλάτη στις καρέκλες με τα κόκκινα βελάκια απαντούσαν στις ερωτήσεις διαλέγοντας την κάρτα που ήθελαν χωρίς να μιλάνε και χωρίς να μπορούν να δούν τι διάλεξε το παιδί της άλλης ομάδας. Επίσης άλλαζαν θέσεις κυκλικά. Ο καθένας μετά την έδειχνε στα νήπια της ομάδας του, τα οποία σημείωναν στον πίνακα διπλής την επιλογή που έγινε.

IMG_4059   IMG_4062

Αφού τελειώσαμε με τα παιχνίδια μας συζητήσαμε τις παρατηρήσεις μας. Γιατί στην αυλή όλα τα παιδιά μαζεύονταν στο ίδιο συναίσθημα κάθε φορά; Γιατί οι πίνακές μας είναι ολόιδιοι; Μήπως τελικά δεν είμαστε και τόσο διαφορετικοί; Έχουμε ίδιες ανάγκες και συναισθήματα παρά τις διαφορές μας.

Κλείσαμε τη μέρα μας διαβάζοντας τον

Παρατηρήσαμε πως ένα εξωτερικό χαρακτηριστικό προκαλεί άσχημα σχόλια και πόσο αυτά πληγώνουν, σε αντίθεση με τα όμορφα λόγια που σέβονται και αγκαλιάζουν τη διαφορετικότητα.

Keep walking xxx