Ανάγνωση, γραφή και γονείς

Τη γνωστή ερώτηση από τους γονείς “πότε ξεκινάτε γράμματα” φάντάζομαι την έχετε ακούσει όλοι. Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ πως έχουν προχωρήσει τα πράγματα. Φέτος, δυστυχώς, συνηδητοποίησα πως οι γονείς πέρασαν στο επόμενο στάδιο που είναι αυτό του να μαθαίνουν οι ίδιοι στα παιδιά τους να διαβάζουν από το σπίτι. Και, μάλιστα, από την ηλικία των τεσσάρων.

Κι, όμως, δεν καταλαβαίνω το άγχος τους παρόλο που είμαι κι εγώ γονιός. Κι ενώ λέγαμε διάφορα από την αρχή της χρονιάς για το θέμα τελικά αποφάσισα με αφορμή μια συνέλευση να τους μιλήσω. Τους ρώτησα, λοιπόν, πόσους ανθρώπους έχουν γνωρίσει στη ζωή τους που δεν ήξεραν να διαβάζουν. “Κανέναν” μου απάντησαν. “Ωραία, πείτε μου τώρα πόσους έχετε γνωρίσει που ενώ ξέρουν να διαβάζουν δεν καταλαβαίνουν αυτό που διάβασαν”. Μαντεύετε την απάντηση;

“Κι, όμως, αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ανάγνωσης αλλά και το πιο δύσκολο. Γιατί αυτό προϋποθέτει πολλά πράγματα που είναι σημαντικά αλλά οι γονείς αγνούν. Ένα από αυτά είναι οι εμπειρίες. Είναι εμφανής η διαφορά των παιδιών στην ανάγνωση και την αφήγηση, των οποίων οι γονείς έχουν φροντίσει να αποκομίζουν καθημερινά εμπειρίες με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
Είναι ας πούμε σαν την οδήγηση. Το τεχνικό κομμάτι το μαθαίνουν όλοι, όμως, η σωστή οδηγηση προυποθέτει κι άλλα πράγματα, Αντίληψη χώρου, οξυδέρκεια, γρήγορα αντανακλαστικά. Τα περισσότερα από αυτά τα αποκτάς “καθ’ οδόν”.

Τί μπορούν να κάνουν λοιπόν;

Αυτά δίνω εγώ στους γονείς μου κάθε χρόνο τα τελευταία 3 χρόνια. Είναι από το βιβλίο του Υπουργείου Παιδείας, “Οδηγός γονέα” και περιλαμβάνει και τον τομέα των μαθηματικών.

 
 
 

Για φέτος αποφασίσαμε να γίνουν παιδιά και γονείς “κατάσκοποι λέξεων” και να μας φέρνουν λέξεις που βρίσκουν σε προϊόντα στο σπίτι τις οποίες κόβουνε και κολλάμε σε ένα πίνακα που έχουμε βάλει κοντά στο μαγαζάκι μας. Έτσι δημιουργούνται αφορμές για αναγνωστική αλληλεπίδραση στο σπίτι.

         

Αυτά τα πολλά ;) για σήμερα. Keep walking xxx.